یه تراشِ عتیقهداشتم از سال ١٣٨۴ دوره دبستانم. بعد چون بدنهش برام خاطرهانگیز بود ولی تیغهش بهمرور کُند میشد، میرفتم تراش میخریدم و تیغههاشونو میذاشتم روی این. بعد این وسیلهای که بنده با خون دل به مدت ١٨سال نگهداشتم یههفتهست گم شده!
همیشه فکرمیکردم یا به ورثهم میرسه یا یه سمسار با دغلبازی با مفتخری، از چنگم درمیارش!
یاسین | آذرماه1402