چرا با کوچک‌ترین حرف رنجیدی؟!

می‌دونید چرا بعضی‌ها با کوچک‌ترین حرفی از شما می‌رنجند؟! | چون برای صاحب اون کلمات ارزش زیادی قائل هستند | اگر رفیق شما، حتی به شما بگه گاو! کمتر ناراحت می‌شید تا وقتی که مثلا پدرتون بهتون بگه گاو! | اگر پسرخاله‌ی شما بهتون بگه تو اسکلی! کم‌تر ناراحت می‌شید اگر همین حرف رو خاله‌تون بهتون بزنه! | درواقع مسئله‌ی ما خود اون حرف‌ها نیستن، بلکه صاحب اون کلمات و جملات هستند که برای ما ارزشمندن. | اگه من توی یه هواپیما به خلبان بگم احتمالا یه مشکلی توی متور هواپیما هست چون داره یه صدای عجیبی میده، هرگز اون خلبان رو حتی حساس هم نمی‌کند | اما اگر همین حرف رو کاپیتان کامبیز پورقناد که بعنوان یه مسافر توی هواپیما نشسته بزنه، احتمالا اون سفر رو چندساعتی به تعویق میندازن تا مجدد بررسی‌کنن مشکل هواپیما رو | چون توی ایران فقط چندنفر با تخصص و تجربه‌ی کاپیتان پورقناد وجود دارند | گاهی هم این شکلیه، تو صاحب اون کلمات رو، توی دنیای خودت آدم بزرگی میدونی | و روی تک‌تک کلمات‌ش حساب میکنی | توی دنیای هر آدمی کمتر از تعداد انگشت های یک دست همچین آدمایی وجود دارن | اما حرف‌هاشون، طعنه‌هاشون، انتقادهاشون برای ما هزاربرابر دیگران ارزش داره.
پس وقتی می‌پرسید: | چرا با کوچک‌ترین حرف رنجیدی؟! | در پاسخ می‌شنوید: زیرا صاحب آن کلمه، زیاد برایم ارزشمند بود.

-یاسین|آذرچهارصدودو|#نیم_یادداشت

نیم یادداشت | برکت

یک نوع توت سفید هست که یک رقم‌اش به اسم «توت هرات» شناخته می‌شود | صدالبته اگر از اهالی خراسان باشید هم طعم توت‌اش را چشیده‌اید و هم از سایه خنک‌اش بهره‌مند شده‌اید | در کهن‌سالی ساقه‌ای تنومند و قوی‌ دارد و سایه پهناوری برای ره‌گذران مهیا می‌کند | امروز که خیلی تصادفی تصاویری از آن را می‌دیدم، پیش خودم گفتم: «کاش ما هم کمی برکت داشته‌باشیم برای دیگران، حداقل به قدر توتِ هرات»
بی‌توجه به‌آن‌که طرف کی‌ست، چه‌کاره است، سواره است یا پیاده؟! | دست نوازش را برسر کوچکتری می‌کشیدیم و پیش پای بزرگتر هنوز بلند می‌شدیم و خودمان را کمترین می‌دانستیم.
در بندِ ایرانی و افغانستانی و فلسطینی هم نبودیم | همه، خودمان بودیم و برادران‌مان | به‌مثابه توتِ هرات که گرچه ایرانی نیست، اما برسر ایرانیان زیادی سایه انداخته و کام خیلی‌ها را شیرین کرده است | برکت، ازین جنس است خلاصه.

یاسین|آبان‌چهارصدودو